ŻYCIE ME

Jeśli pierwszy wypad na górskie szlaki w dalszym ciągu przed Tobą, zaprzyjaźnij się z dobrą mapą. Zapewniam, że związek z ta panią zawsze dobrze rokuje, pod warunkiem, że wybierzesz ją dobrze i z należytą starannością.

Mapa, jak każda kobieta, wymaga odpowiedniego obchodzenia się z nią, by rzeczony związek nie przyniósł strat w ludziach i mieniu. Nie rób przerażonej miny, będzie dobrze. Ba, nawet przyjemnie.

Jak ułatwić sobie orientację na mapie?

Wybierz mapę w odpowiedniej skali, aby mieć możliwie dokładne odwzorowanie terenu, łącznie z profilem wysokościowym. Dobrze wiedzieć, czy trasa będzie wiodła ostro w górę, czy też może będzie nas czekał łagodny spacer. Obecnie mapy turystyczne występują najczęściej w skali 1:50 000. Jeśli masz mapę z wartością niższą niż 50, np. 1:25 000 korzystaj z niej śmiało, bo obraz terenu będzie jeszcze dokładniejszy.

Trzymaj mapę przed sobą zgodnie z kierunkiem Twojego wzroku (nawet jeśli miałoby to oznaczać trzymanie jej do góry nogami). To co widzisz w terenie po lewej stronie, miej na mapie również po lewej. Tak łatwiej ogarniesz kierunki.

Nie chodź z rozpostartą płachtą. Złóż mapę tak, by wskazywała szlak na obszarze, na którym się aktualnie znajdujesz. Miej ją zawsze na podorędziu, by w razie potrzeby szybko na nią zerknąć i porównać to co wskazuje ze stanem faktycznym w terenie. Warto co jakiś czas spojrzeć na mapę i ogarnąć ważniejsze punkty odniesienia - kościół, skupisko budynków, etc.

Zwracaj uwagę na poziomice. To te linie na mapie (cienkie, najczęściej w kolorze brązowym), które łączą punkty o tej samej wysokości. Im bliżej siebie się znajdują, tym bardziej stromy będzie szlak, którym przyjdzie ci wędrować. Miej to na uwadze, bo tyranie pod górę potrafi zmęczyć i skutecznie spowolnić.

Nie jest tak ciężko, prawda? A tymczasem wzywam bardziej doświadczone duszyczki (wiem, że tu jesteście), by podzieliły się swoimi patentami na lepszą i łatwiejszą orientację na mapie i w terenie.

Mapy i Przewodniki - 22.7.15

4 wskazówki, jak łatwo orientować się na mapie

Jeśli pierwszy wypad na górskie szlaki w dalszym ciągu przed Tobą, zaprzyjaźnij się z dobrą mapą . Zapewniam, że związek z ta panią zaw...

Według tego, co podaje nam mądrość internetów - Wikipedia, pierwotnie mianem "cepra" górale określali osoby przyjeżdżające z innych regionów kraju na Podhale do pracy. Znaczenie to obowiązywało jeszcze po II wojnie światowej. Jednak już w okresie międzywojennym, za sprawą bardziej zaawansowanych turystów, jako "ceprów" określano pseudo wycieczkowiczów, którzy wychodzili w góry bez odpowiedniego przygotowania i rozeznania w terenie. Po dziś dzień funkcjonują stwierdzenia jak na przykład: Cepry w klapkach na Świnicy czy Giewoncie.

Obecnie jednak nawet sami górale używają słowa ceper bez odniesienia do przeszłości i mają na myśli wszystkich, niebędących góralami i przyjeżdżających w Tatry. Zarówno tych pseudo, jak i rozgarniętych turystów.

Gdy wpadł mi w oko Ceperski przewodnik po Tatrach polskich i słowackich, nie mogłam przejść obok niego obojętnie. Szybkie kliknięcie i wylądował na czytniku. Skoro według górali jestem ceprem, jak i Wy wszyscy spoza Podhala, musiałam sprawdzić jak bardzo ceperski jest ten przewodnik.

O ile pełzacze w różowych klapeczkach raczej po niego nie sięgną w obawie, żeby im się nie zlasowały resztki mózgowia, tak początkujący, którzy świadomie rozpoczynają swoją górską przygodę powinni być zadowoleni z zawartości tej pozycji.

Przewodnik został podzielony na kilka części. Typowo wskazówkową, w której czytelnik i nieopierzony turysta znajdzie informacje na temat podstawowego ekwipunku, zachowania w górach, jak również występujących w nich zjawisk meteorologicznych oraz tatrzańskiej fauny i flory.

Obok garści informacji praktycznych, czytelnik dostanie też gotowca z trasami, gdzie pójść, żeby było pięknie i emocjonująco. Wszystko opisane z perspektywy autora, który podane szlaki przeszedł osobiście, co zaowocowało dokładnymi relacjami. Choć mnie osobiście brakowało do tego zdjęć. Ale to już takie moje fotograficzne zboczenie. W ten sposób została potraktowana strona polska, jak i słowacka. Idealny patent dla tych, którzy nie lubią się zastanawiać, gdzie by tu się wybrać. Otwierają przewodnik, teleportują się do punktu wymarszu i działają.

Ponieważ nie samymi szlakami górskimi człowiek żyje, autor zadbał również o aspekty bardziej rozrywkowe, podsuwając do konsumpcji góralskie opowiadania i anegdoty, które proponuję czytać jako przerywniki między pochłanianiem treści około-szlakowych.

Jeśli więc nie jesteś do końca zaprawiony w górskich bojach i nie chcesz władować się na minę na skutek źle zaplanowanej wędrówki, bo jeszcze nie do końca ogarniasz mapę, ten przewodnik jest dla Ciebie. Znajdziesz w nim trasy na dobry początek, aby Twój związek z górami nie przeminął, tylko nabrał rumieńców i pozwolił na bardziej dziarskie eksploracje skalistego świata.

Książki - 5.6.15

CEPERSKI PRZEWODNIK PO TATRACH POLSKICH I SŁOWACKICH - Mieczysław Tarczyński | Recenzja

Według tego, co podaje nam mądrość internetów - Wikipedia, pierwotnie mianem "cepra" górale określali osoby przyjeżdżające z...

Od dawien, dawna, kiedy w górach grasowało więcej niedźwiedzi i innej zwierzyny niż ludzi, pokutuje przekonanie, że trudność szlaku jest ściśle powiązana z jego kolorem.

O kolorach i trudności szlaków turystycznych góry lifestyle blog

Odkąd pamiętam, mnie też z uporem maniaka wiele osób wmawiało, że należy oceniać trudność dróg turystycznych według kolorów znaków, jakimi zostały oznaczone. Mimo, że jest to mylne twierdzenie, informacja o tym, że na przykład szlak czarny jest najtrudniejszy, a niebieski, czy żółty najłatwiejsza, jest powielana i przekazywana dalej, powodując u mniej doświadczonych turystów rezygnację z górskich wypadów. No, bo przecież, jak czarny szlak, to nie dam rady, to niebezpieczne, etc. Nic bardziej mylnego.

Co więc mówi kolor szlaku pieszego o jego trudności? - Nic, absolutnie nic! To nie nartostrady, gdzie kolor trasy odpowiada za stopień jej trudności i daje jasną informację, gdzie nie powinni zapuszczać się nowicjusze na deskach.

Po coś jednak mądre głowy wprowadziły to zróżnicowanie kolorystyczne na szlakach pieszych. Po co? Ano po to, by błatwiej było się orientować na mapach. Chociaż na przykład w Austrii, wszystkie szlaki mają kolor czerwony, różniąc się od siebie tylko numerami i uważam, że też można się spokojnie połapać.

W naszych górach, turystyczne szlaki piesze oznacza się pięcioma kolorami: czarnym, czerwonym, niebieskim, żółtym i zielonym. Skoro nie oznaczają one trudności, co nam w takim razie mówią?

Kolor niebieski oznacza szlaki długie, dalekobieżne, przechodzące przez terytorium wielu państw, np. europejski szlak długodystansowy E3.

Kolor żółty i zielony oznacza szlaki względnie krótkie, łącznikowe, czasami dojściowe, prowadzące do szczególnych miejsc (np. punktów widokowych).

Kolor czarny najczęściej wyznacza szlak krótki lub końcowe podejście. Tak, bywa stromy (jak to na podejściach).

Kolorem czerwonym oznaczone są szlaki główne, np. Główny Szlak Sudecki, biegnące często granią, przez główne szczyty danego pasma lub miejsca najbardziej atrakcyjne pod względem widoków, przyrody i krajobrazu. W tym miejscu nadmienię, że sławna, tatrzańska Orla Perć, uchodząca za najtrudniejszy i najbardziej niebezpieczny szlak w naszych górach, jest oznakowana właśnie kolorem czerwonym, a nie na przykład czarnym według błędnej zasady, że czarny oznacza największe trudności.

Jeśli więc wybierasz się w góry, pamiętaj, że to nie kolor pasków namalowanych na skale, czy też drzewie, będzie miał wpływ na to, czy wędrówka będzie trudna. Na to duży wpływ będzie miała twoja ogólna kondycja i doświadczenie. Natomiast bezpieczeństwo możesz zapewnić sobie wyłącznie sam, a kolor szlaku nie ma tu nic do rzeczy.

Mapy i Przewodniki - 21.1.15

Nie wierz w bajki! - O kolorach i trudności szlaków turystycznych

Od dawien, dawna, kiedy w górach grasowało więcej niedźwiedzi i innej zwierzyny niż ludzi, pokutuje przekonanie, że trudność szlaku jest śc...

Zanim wybiorę się gdziekolwiek w góry (i nie tylko tam), kieruję moje kroki do świętej szuflady, która jest wypełniona po brzegi wszelkiej maści mapami. Wyciągam tę, której akurat potrzebuję i nie ma mnie dla świata, bo pogrążam się w kontemplacji szlaków i przyszlakowych atrakcji, co następnie skutkuje tworzeniem jak najbardziej sprytnego planu, który pozwoli zobaczyć najwięcej w jak najkrótszym czasie. Bo urlop jest zawsze za krótki.

Mały wycinek zawartości szuflady :)

A sama mapa to dla mnie turystyczny must have. Obojętnie, czy jestem w górach, czy zwiedzam jakieś miasto. Mogę zrezygnować z wielu rzeczy, ale z tego i czekolady przenigdy. Nie ma co gadać, dobra mapa robi robotę i warto się z nią zaprzyjaźnić bliżej. Mamy wprawdzie do dyspozycji internety i przeróżne strony z trasami i planami, z których możemy wyciągać potrzebne info, ale pamięć zewnętrzna w postaci mapy w kieszeni jest dużo lepsza. No i sprawdzi się tam, gdzie wśród krzaczorów zasięgi zdechną, a net i navi w telefonie zakomunikują: Dziś nie, kochaniutki.

W moim krótkim turystycznym żywocie przyjaźniłam się z wieloma tworami kartograficznymi. Jedne były mniej, inne bardziej czytelne i dokładne, wiele się podarło, jeszcze więcej zamokło na deszczu i nie nadawało się już więcej do użytku, zanim trafiłam na takie, które pokochałam miłością wielką i będę im chyba wierna do końca.

Na co więc zwracać uwagę, gdy chcemy wybrać dobrą mapę, która nam posłuży i uchroni (przynajmniej w teorii, bo w praktyce to wychodzi różnie ;)) przed pobłądzeniem?

#Skala mapy

Im mniejsza skala, tym lepiej, bo mapa będzie wtedy bardziej dokładna (no, chyba że się wydawnictwo nie postara). Obecnie, najczęściej spotykaną skalą w mapach turystycznych jest 1:50 000. Większa skala spowoduje, że będziemy musieli ogarniać wielką płachtę papieru, co jest szalenie niewygodne (szczególnie wtedy, gdy wieje, a my chcemy coś na szybko sprawdzić), a dodatkowo, na dokładność musimy brać sporą poprawkę. A co jeśli skala wynosi na przykład 1:25 000? Brać, będzie jeszcze lepsza niż 50-tka.

#Oznaczenie szlaków

Gdy już mamy ogarniętą skalę, warto przyjrzeć się mapie pod kątem oznaczenia szlaków. Wydawnictwa mają do tego różne podejście i może się okazać, że wybrana przez nas mapa posiada oznakowanie mocno ograniczone. Warto wybrać taką, gdzie oprócz szlaków typowo turystycznych, będą też zaznaczone szlaki rowerowe, ścieżki edukacyjne, czy trasy do uprawiania narciarstwa biegowego. Mamy wtedy więcej alternatyw do przemieszczania się, co zaowocuje lepszym planowaniem naszych tras wypadowych.

#Czasy przejść

Obecnie już chyba na każdej mapie podawane są czasy przejść, więc gdybym trafiła na jakąś bez tej informacji, to nawet bym się nad nią nie zastanawiała. Mimo, że do wskazanych na mapie czasów trzeba podchodzić z rozsądkiem i najlepiej dołożyć do tego trochę (wiecie... zdjęcia na Japończyka, popas z kontemplacją okolicznej przyrody, czy chociażby śnieg po kolana), to jednak te czasówki to, moim zdaniem, podstawa planowania.

#Kolorystyka

Wprawdzie mapy to nie albumy ze zdjęciami, więc teoretycznie kolorystyka mogłaby być na drugim planie. Nic bardziej mylnego. Dobra mapa to taka, na której bez problemów można odróżnić od siebie dane obszary. Nie oszukujmy się. Jeśli znajdujemy się w terenie niezabudowanym, to na mapie będzie przeważał kolo zielony i jeśli kartograf wykonał dobrą robotę, bez problemu odróżnimy od siebie na przykład lasy, polany, etc. Kwestia odpowiedniego doboru kolorów i cieniowania jest więc bardzo ważna. W przeciwnym razie dostaniemy jednolita zieloną plamę, która będzie nas tylko wkurzać.

#Laminowanie

W tym miejscu wygłoszę tylko mowę pochwalną ku czci tego, kto wpadł na pomysł, by mapy zacząć laminować. Takie rozwiązanie jest genialne, a samej mapie nie straszna wilgoć, czy wielokrotne składanie. Żywotność przedłużona do oporu, co w przypadku ulubionej mapy jest ważne.

Osobiście nie powyrzucałam moich starych papierzaków, ale obecnie leżą sobie gdzieś na dnie szuflady, pod kołderką z laminowanej kolekcji.

#Data wydania i wydawnictwo

Wierząc w to, że wydawnictwa dbają o aktualizację wydawanych przez siebie map, warto sięgać po te najświeższe. Możemy wtedy założyć, że ewentualne wcześniejsze błędy w oznaczeniach szlaków czy ścieżek zostały skorygowane, a nowe atrakcje i obiekty dodane. Jeśli mamy wybór, warto porównać mapy danego regionu z różnych wydawnictw i zobaczyć, jak przedstawiają danych obszar.

Na chwilę obecną nie przychodzi mi do głowy nic więcej, co mogłoby mieć znaczący wpływ na to, czy będziemy żyć z wybraną mapą w zgodzie, ale jeśli macie swoje typy, czy ulubione wydawnictwa, dzielcie się.

Mapy i Przewodniki - 20.1.15

Na co zwracać uwagę przy wyborze mapy?

Zanim wybiorę się gdziekolwiek w góry (i nie tylko tam), kieruję moje kroki do świętej szuflady, która jest wypełniona po brzegi wszelkiej ...

Po opublikowaniu recenzji przewodników dotyczących Tatr oraz Sudetów z jeszcze większą przyjemnością biorę pod lupę kolejną pozycję, jaką otrzymałam od wydawnictwa ExpressMap Polska: Przewodnik 2w1 BIESZCZADY, BESKID NISKI, GÓRY SANOCKO-TURCZAŃSKIE z serii explore! guide.

Wydanie I - 2011
Tekst: Piotr Krzywda

Tekst - informacje ogólne: Marta Cobel-Tokarska
Redakcja: Marcin Szymczak, Krzysztof Radwański, Agnieszka Adamiak
Redakcja i opracowanie map: Marcin Szymczak, Krzysztof Radwański, Izabela Michna, Adrian Bajer, Michał Zielkiewicz, Kinga Boruc

Ponieważ moje tuptające kończyny jeszcze mnie nie zawiodły na bieszczadzkie szlaki, przewodnik ów i zawarte w nim informacje wręcz chłonęłam, tworzą sobie w głowie trasy do przejścia, bo miejsc do pochodzenia jest mnóstwo.

Za każdym razem, gdy pojawia się temat bieszczadzkich szlaków, zła jestem trochę, że jeszcze nie udało nam się tam zawitać. Nie jest to jednak oznaka ignorancji wobec tego regionu. Ot, po prostu, "nieposłusznie" się jakoś tak daleko ulokował i jak dotąd przegrywał z bliższymi destynacjami.

Czym wyróżnia się ten przewodnik na tle pozycji konkurencyjnych?

Występuje w duecie 2w1, a właściwie można powiedzieć, że jako trio 3w1, z mapami Beskidu Niskiego w skali 1:70 000 oraz Bieszczadów i Gór Sanocko-Turczańskich w skali 1:65 000. Taki pakiet to już na starcie gwarancja udanego wypadu, bo z taką pomocą nie sposób nie wymyślić fajnej trasy.

A oto, co znajdziecie w rzeczonym przewodniku:

przykłady 36 wycieczek: 26 wycieczek pieszych, 6 rowerowych oraz 4 samochodowe objazdówki po najciekawszych miejscach w Bieszczadach, Beskidzie Niskim oraz Górach Sanocko-Turczańskich
dokładne mapki z zaznaczonymi szlakami, punktami widokowymi, etc.
profile wysokościowe prezentowanych tras
informator o najciekawszych miejscowościach
rysunki z panoramami
skorowidz nazw geograficznych

Z uwagi na fakt, że przewodnik traktuje o trzech pasmach górskich, został też z tego powodu podzielony na trzy części, gdzie każda odpowiada poszczególnym pasmom, jakie są w przewodniku prezentowane.

Mamy więc części pt. Beskid Niski, Góry Sanocko-Turczańskie, Bieszczady, a każda z nich podzielona jest na podrozdziały dotyczące informacji ogólnych (położenie, budowa geologiczna, klimat, fauna, flora, zarys historyczny, ochrona przyrody, etc.), wycieczek pieszych, rowerowych oraz samochodowych.

Podział treści przewodnika jest wykonany po mistrzowsku, a dodatkowe udogodnienie w poszukiwaniu informacji stanowią określone kolory danych podrozdziałów.

Beskid Niski - Co ma dla nas w zanadrzu?

"Beskid Niski to najdziksze polskie góry. Jeden park narodowy, jeden krajobrazowy i trzynaście rezerwatów (...). Teren Beskidu Niskiego to także słynna Łemkowszczyzna. Z Łemkami i ich bogatą kulturą związane są najważniejsze zabytki i atrakcje regionu: drewniane cerkwie, skanseny i ludowe imprezy."

Czujecie się zachęceni? Ja, bardzo! Chociażby dlatego, że stare, drewniane cerkwie urzekają mnie od zawsze. Kto by pomyślał, że budowle sakralne mogą mieć takie oddziaływanie na człowieka. Ot, budowla. Ale za to z jakim kawałem historii.

Dajcie się zainspirować nazwami niektórych, przykładowych szlaków:

Na styku kultur: z Nowego Sącza do Dukli
Cerkiewnym szlakiem z Grybowa do Krynicy
Do stóp Matki Bożej Beskidu Niskiego
W poszukiwaniu Morskiego Oka
Śladami konfederatów
Nad wstęgą Wisłoki
etc.

Góry Sanocko-Turczańskie - również nie szczędzą atrakcji.

"Góry Sanocko-Turczańskie przez wielu uważane są za przedgórze Bieszczadów. Nie są może tak popularne, jak ih większy sąsiad, ale gdy pomyślimy o tutejszych jeziorach Myczkowskim i Solińskim, o niezwykłym szlaku Architektury Drewnianej czy o nadsańskich umocnieniach z czasów II wojny światowej, wówczas Góry Sanocko-Turczańskie będą nam się jawić jako obszar z pewnością wart uwagi."

Nie ma się co zastanawiać. Trzeba brać przewodnik w łapki i ruszać na malownicze szlaki, których przykłąy są niezwykle inspirujące:

Między Sanem, Wiarem i Strwiążem
Do najpiękniejszej drewnianej cerkwi w Polsce
Przez lasy Słonnego i Słonnej
Grzbietem Żukowa
etc.

Bieszczady - siedlisko biesów i aniołów bieszczadzkich

"Atmosfera Bieszczadów jest wyjątkowa - wiedzą o tym autorzy licznych utworów o górach. Urzekające połoniny, zwłaszcza Wetlińska i Caryńska, amlownicze przełomy Sanu, Wetliny i Ołtawy, urokliwe doliny dawnych wsi, a do tego cenne zabytki architektury tutejszych górali, Bojków - to wszystko stanowi o atrakcyjności regionu."

A takich bieszczadzkich szlaków możecie się spodziewać w Bieszczadach:

W stronę połonin
Nad Jeziora: Solińskie i Myczkowskie
Na połoniny nad Cisną
Do Chatki Puchatka na Połoninie Wetlińskiej
Po dachu Bieszczadów
etc.

Przewodnik ten oceniam bardzo dobrze. Jest bogaty w informacje oraz zdjęcia przecudnej urody, które wyjątkowo zachęcają do tego, by na własnej skórze przekonać się o tym, że piękno tamtych regionów nie jest głoszone na wyrost.

Jeśli więc szukacie przewodnika po bieszczadzkich rejonach - POLECAM z czystym sumieniem. Wtedy już tylko: Witajcie Biesy i Czady!

Mapy i Przewodniki - 1.12.13

Recenzja | Przewodnik 2w1: BIESZCZADY, BESKID NISKI, GÓRY SANOCKO-TURCZAŃSKIE - explore! guide

Po opublikowaniu recenzji przewodników dotyczących Tatr oraz Sudetów z jeszcze większą przyjemnością biorę pod lupę kolejną pozycję, jaką...

Ponieważ przeszliśmy z mężem już praktycznie wszystkie sudeckie pasma wzdłuż i wszerz, w tym roku rozpoczęliśmy naszą przygodę ze szlakami beskidzkimi, które urzekły nas swym urokiem i mnogością malowniczych tras.

Udało nam się odwiedzić Beskid Wyspowy oraz Makowski, a obecne wieczory upływają na analizowaniu map i przewodników, by zaplanować "podboje" reszty beskidzkiego regionu.

Jakiś czas temu otrzymałam od wydawnictwa Bezdroża egzemplarz recenzencki przewodnika, traktującego właśnie od regionie, któremu się teraz bacznie przyglądamy. Dlatego też chciałabym Wam przybliżyć tę przewodnikową pozycję, nakreślając, czego możecie się po tym właśnie przewodniku spodziewać.

Mowa będzie o pozycji wydawnictwa Bezdroża z serii Przewodnik - Celownik trafiaj bezbłędnie, Beskid Śląski, Żywiecki i Mały.

Wydanie I - 2013

Opracowanie: Gabriela Turzańska, Maciej Żemojtel (na podstawie tekstów Jana Czerwińskiego, Natalii Figiel, Pawła Klimka, Barbary Zygmańskiej oraz własnych)

Redaktor prowadzący: Maciej Żemojtel

Redakcja i korekta: Gabriela Turzańska, Maciej Żemojtel

Zdjęcie na okładce: jacekbieniek | fotolia.com

Opracowanie kartograficzne: Maciej Drzniewicz, Katarzyna Głuc, Grzegorz Marchut, Szymon Markowicz, Szymon Pernal

Skład: Małgorzata Czoch

Seria tych przewodników została określona przez wydawców jako nowatorska publikacja turystyczna, która opisuje najciekawsze miasta i regiony Europy. Mają ją wyróżniać dokładne mapy oraz zwięzłe opisy atrakcji turystycznych.

Czego więc możecie się podziewać po tym przewodniku?

Jest to przewodnik w formie książkowej na spirali. Wewnątrz znajdziecie atlas Beskidów, uporządkowany alfabetycznie leksykon 67 atrakcji turystycznych regionu, ponad 150 fotografii, szkic krajoznawczy oraz garść informacji praktycznych.

Przewodnik został podzielony na odrębne sekcje, rozróżnione kolorem, w celu lepszej ich identyfikacji w trakcie poszukiwanie potrzebnych informacji.

Mamy więc tutaj:

Indeks atrakcji turystycznych
Atlas Beskidu Śląskiego, Żywieckiego i Małego
Krajoznawcze ABC
Atrakcje regionu
Informacje praktyczne

Na duży plus zasługuje załączony atlas, na który składają się dokładne mapki regionu z zaznaczonymi szlakami turystycznymi. Pozwala to na łatwe i wygodne zaplanowanie trasy przejść.

W sekcji krajoznawczej (z podziałem na dane pasmo beskidzkie) znajdziecie informacje dotyczące położenia, topografii, budowy geologicznej, fauny, flory, klimatu oraz historii. Taka garść informacji pozwala na szersze spojrzenie na dany region.

Najbardziej obszerną część tego przewodnika stanowi rozdział z atrakcjami regionu. O ile rozdział sam w sobie jest bardzo bogaty w informacje i urozmaicony kolorowymi fotografiami, które zachęcają do odwiedzin, to jednak ułożenie ich w porządku alfabetycznym, nie było, moim zdaniem, do końca trafione. Nie zawsze można się połapać, czy dana atrakcja znajduje się w Beskidzie Śląskim, Żywieckim, czy Małym. Lepiej byłoby, gdyby atrakcyjne miejsca zostały opisane z podziałem na dany region górski. Jeśli ktoś by się zdecydował na przykład na odwiedziny Beskidu Żywieckiego, wiedziałby dokładnie, jakie atrakcje tam na niego czekają.

To jeden minus tej publikacji, ale znaczący w kwestii wygody w planowaniu trasy i samego zwiedzania danej okolicy.

Natomiast jeśli chodzi o dział z informacjami praktycznymi, to tutaj wszystkie detale są wygodnie uporządkowane. Jest podział na regiony, a dalej wyszczególnione są schroniska (górskie oraz studenckie) wraz z danymi kontaktowymi, dostępna komunikacja, etc.

Znajdziecie tutaj również kilka informacji praktycznych dotyczących pogody, odzieży, akcesoriów turystycznych, zagrożeń, itp.

Nie określę tego przewodnika mianem turystycznego "Must Have", ale uważam, że warto mieć go na uwadze planując swoje górskie (i nie tylko) wojaże.

Mapy i Przewodniki - 27.11.13

Recenzja | Przewodnik - Celownik: Beskid Śląski, Żywiecki i Mały

Ponieważ przeszliśmy z mężem już praktycznie wszystkie sudeckie pasma wzdłuż i wszerz, w tym roku rozpoczęliśmy naszą przygodę ze szlakami ...

Myśląc o wycieczce, zwykle przychodzi nam na myśl wędrówka wytyczonym szlakiem, zwiedzanie miast, dalszy wyjazd samochodem z zaplanowanym objazdem określonych miejsc.

Jeśli chodzi o rower, to jakoś nigdy nie rozpatrywałam go w charakterze turystycznym. Ot po prostu, służył do przemieszczania się po mieście, a jeśli już jazda miała charakter wypoczynkowo-rekreacyjny, to się po prostu jechało przed siebie, często bez określonego celu - byle dalej od zgiełku. Jakoś nigdy nie pomyślałam o rowerze w kategorii "górskiego kompana na szlaku". Wsiadając na rower, nigdy wcześniej nie planowałam szczegółowej trasy, nie ślęczałam nad mapami i przewodnikami, jak to mam w zwyczaju w przypadku typowo górskich wypadów. Nigdy się nawet nie zastanowiłam nad chęcią posiadania takiegoż rowerowego przewodnika. Wychodziłam chyba z założenia, że wystarczy po prostu jechać. Nie potrzeba się szczególnie zbroić w mapo podobną literaturę. Oj, ignorantka ze mnie była, nie powiem. Nadszedł jednak czas rowerowego "nawrócenia". Okazuje się bowiem, że przewodnicka literatura dotycząca turystyki rowerowej jest równie bogata, co typowo górska.

Na tle tego literaturowego i przewodnickiego bogactwa wyróżnia się pozycja wydawnictwa ExpressMap Polska z serii explore! guide: SUDETY - PRZEWODNIK ROWEROWY.

Wydanie I - 2010

Tekst: Waldemar Brygier

Redakcja: Urszula Augustyniak, Wojciech Kowalski, Krzysztof Radwański

Opracowanie map: Jan Ufnal

Książkowy przewodnik w zestawie z mapą poglądową sudeckich rejonów w skali 1:120 000 wraz z mapkami większych miejscowości turystycznych i uzdrowiskowych.

Co oferuje nam przewodnik SUDETY PRZEWODNIK ROWEROWY?

Znajdziecie tutaj 53 trasy rowerowe o zróżnicowanej trudności.

Trasy przykładowe o jakże zachęcających nazwach, m.in.:

· W cieniu gondoli

· Średniowieczne klimaty

· U braci Hauptmannów

· Zapomniane miasto

· W dolinie pałaców i ogrodów

· Z knedlikami w tel

· Na włościach Hochbergów

· Wycieczka pokutna

· Zdobywamy twierdzę

· Na Autostradzie

Musicie przyznać, że nazwy prezentowanych tras zachęcają do tego, aby dowiedzieć się, co takiego kryją i co na nas tam będzie czekało. Przewodnik ExpressMapu okaże się tutaj idealnym rozwiązaniem.

Znajdziecie w nim trasy lekkie, średnie oraz takie, które ze względu na swój profil terenu przeznaczone są dla osób odpowiednio, rowerowo wytrenowanych. W końcu, co to by była za frajda mieć rower ze sobą i nie mieć siły na nim jechać. - Ja niestety chyba się muszę zaliczyć do tych rowerowych słabeuszy. :D Pozostanę przy spokojnych przejażdżkach, a rajdy terenowe zostawię dla wytrawnych cyklistów.

Oprócz licznych tras rowerowych, przewodnik ten przedstawia 350 ciekawych miejsc, które zdecydowanie warto odwiedzić, będąc w danej okolicy. Jeśli wykorzystamy rower w 100%, dotrzemy do miejsc, w które ciężko dojechać zwykłą komunikacją, bo jej często w danym rejonie nie ma lub jest mocno ograniczona. Rowerek myknie za to wszędzie, doprowadzając nas do urokliwych, sudeckich zakątków.

W przewodniku tym, podobnie jak w opisywanej przeze mnie wcześniej pozycji pt. TATRY POLSKIE I SŁOWACKIE, każda trasa opatrzona jest poglądową mapką danego regionu, profilem terenu oraz fotografiami najciekawszych miejsc wraz z ich opisem. Dzięki temu, od razu mamy pogląd na naszą trasę i jesteśmy w stanie zadecydować, czy dana wycieczka będzie dla nas interesująca.

Na duży plus zasługuje również fakt, iż przewodnik został tak zaprojektowany, aby umożliwić zmianę lub skrócenie trasy, tym samym dostosowując ją do naszych potrzeb.

Ocena przewodnika: piątka z plusem [szóstek nie daję, bo zawsze można coś ulepszyć ;)]. Pozytywnie, bo rzetelnie, przejrzyście, ciekawie i bogato. Ogromny plus za załączoną, osobną, laminowaną mapę, którą można mieć zawsze przy sobie, bo jest leciutka i wygodna i co najważniejsze, nie straszny jej będzie deszcz, który czasem lubi łapać w najmniej oczekiwanym momencie. Polecam korzystać. Nie tylko na rowerowych wyprawach. :)

Mapy i Przewodniki - 23.10.13

Recenzja | Przewodnik 2w1: SUDETY PRZEWODNIK ROWEROWY - explore! guide

Myśląc o wycieczce, zwykle przychodzi nam na myśl wędrówka wytyczonym szlakiem, zwiedzanie miast, dalszy wyjazd samochodem z zaplanowanym ...

W końcu przyszedł czas na pierwszą z zapowiadanych przeze mnie recenzji przewodników.

Pod lupę poszła pozycja, jaką otrzymałam od wydawnictwa ExpressMap Polska: Przewodnik TATRY POLSKIE I SŁOWACKIE z serii explore! guide.

Wydanie II - 2011

Tekst: Tomasz Nodzyński

Tekst - informacje ogólne i praktyczne: Marta Cobel-Tokarska

Redakcja: Urszula Augustyniak, Marcin Szymczak, Krzysztof Radwański

Redakcja kartograficzna: Marcin Szymczak, Waldemar Wieczorek, Krzysztof Radwański, Jolanta Korycka-skorupa, Wojciech Kowalski, Agnieszka Adamiak

Już pierwszy rzut oka na okładkę powodował uśmiech na twarzy. Dobrze się zapowiada – pomyśleliśmy z mężem.

Mówi się, by książek nie oceniać po okładce, ale w tym przypadku okładka odgrywa bardzo ważną rolę w decyzji, jaką podejmie potencjalny nabywca niniejszego przewodnika. Bowiem już na okładce zawarte są jakże ważne informacje. Wiemy od razu, czego się spodziewać. Wiemy, że w środku czekają na nas 44 opisy tras idealnych na piesze wycieczki tatrzańskimi szlakami, 15 tras rowerowych, jak również propozycja wycieczek samochodowych– wszak nie każdy porusza się w górskich rejonach wyłącznie pieszo.

Oprócz tego, okraszona pięknymi fotografiami okładka informuje nas o tym, że rzeczony przewodnik otrzymał wyróżnienie od Magazynu Literackiego Książki w kategorii Przewodnik dla aktywnych – Najlepsze publikacje turystyczne 2009 roku, oraz nagrodę IMTA Gold Award 2010 – Best Travel Guide Mapping.

„Dla wielu turystów wędrówka po Tatrach jest nie tylko sposobem na udany wypoczynek, lecz także życiową pasją.”

Nie możemy się jednak skupiać na samej okładce. W końcu na jej podstawie nie zaplanujemy wycieczki, nie wyczytamy z niej danych kontaktowych do interesujących nas obiektów, ot po prostu możemy nią nacieszyć oko – tak jest w tym przypadku na pewno.

Co powoduje, że rzeczony przewodnik jest jednak lepszy od innych pozycji dostępnych na księgarskim rynku?

Ten przewodnik to zupełnie nowa jakość. To zbiór nie tylko suchych faktów i informacji dotyczących danego regionu, ale także dodatkowych informacji topograficznych. Informacje pisane są bowiem uzupełnione o mapy, profile terenu oraz barwne fotografie ilustrujące piękno omawianego regionu. Dzięki takiemu ujęciu tematu, rzeczony przewodnik będzie idealny zarówno dla początkujących, jak i bardziej doświadczonych turystów. Z tak kompleksową dawką informacji w jednej książce do tej pory się nie spotkałam.

Co więc będzie na Ciebie czekało w tym przewodniku?

Przewodnik został podzielony na dobrze opisane rozdziały (każdy z rozdziałów jest oznaczony innym kolorem dla lepszej identyfikacji), aby łatwo było znaleźć potrzebne informacje.

Kolor żółty – w tym rozdziale znajdziecie informację o przewodniku, zasadę poruszania się po nim oraz sposób odczytywania użytych oznaczeń. Oprócz tego znajdują się tutaj informacje krajoznawcze dotyczące Tatr Zachodnich, Wysokich, Bielskich, ich budowy geologicznej, klimatu, flory i fauny, ochrony przyrody oraz historii. Znajdziecie też tutaj garść informacji praktycznych dotyczących ekwipunku, planowania wycieczki oraz pogody.

Kolor czerwony – to najbardziej rozbudowany rozdział przewodnika. To tutaj znajdziecie opisy rzeczonych 44 tras na Wasze piesze wycieczki, m.in.: Górskimi śladami Ojca Świętego, Z widokiem na najpiękniejsze doliny, Dotknąć symbolu Zakopanego, Wspinaczka na Świnicę, Orlą Percią przez Granaty, Transgranicznie przez dach Tatr, Wokół Tatrzańskiej Łomnicy, Na Krywań – narodową górę Słowaków, etc.

Prezentowane trasy są zróżnicowane pod względem trudności oraz długości czasów przejść. Każda z nich jest wyjątkowa, opatrzona w obrazującą teren mapkę oraz przekrój z zaznaczeniem przewyższeń terenu, schronisk, miejsc wyposażonych w łańcuchy, punktów widokowych, itp. Mając profil terenu łatwiej odczytać, czego można się spodziewać na szlaku.

Kolor fioletowy – to rozdział prezentujący trasy rowerowe. To idealna opcja dla tych, którzy wolą podziwiać góry przemierzając je i ich pobliże na dwóch kółkach. Tras jest oczywiście mniej aniżeli tych pieszych, no ale siłą rzeczy, nie jest możliwe poruszanie się rowerem w rejonach wysokogórskich.

Jakie więc trasy proponuje przewodnik?

To tylko niektóre z proponowanych tras:

Zakopane – Siwa Polana – Polana Chochołowska

Kuźnice – Polana Kalatówki

Łysa Polana – Polana Biała Woda

Przystanek Biała Woda – Zielony Staw Kieżmarski

Podbańska – Cicha Dolina Liptowska

Kolor niebieski – to rozdział przeznaczony dla osób zmotoryzowanych, które wolą podziwiać Tatry z okiem samochodu i mieć możliwość szybkiego przemieszczania się między podtatrzańskimi miejscowościami.

Proponowana trasa wygląda następująco:

Zakopane – Łysa Polana – Tatrzańska Łomnica – Szczyrbskie Jezioro, Liptowski Mikulasz – Zuberzec – Zakopane.

Wspomniana trasa przy dobrej pogodzie z pewnością dostarczy niezapomnianych widoków nawet tym najbardziej wybrednym turystom. Warto więc skorzystać z takiej opcji, jeśli nie czujemy się na siłach, by szlaki przemierzać na własnych nogach.

Kolor zielony – to rozdział typowo informacyjny. Czytelnik dowie się tutaj, gdzie przenocować, mając do dyspozycji wykaz schronisk w Tatrach Polskich i Słowackich. Dodatkowo podano dane kontaktowe do TOPR oraz słowackiej HZS.

Kolor brązowy – to zbiór rysunkowych panoram wraz z zaznaczonymi szczytami z wysokością. To idealna opcja, aby móc się zorientować, jakie szczyty mijaliśmy podczas wędrówek. Co widzieliśmy będąc na określonych szczytach.

Kolor szary – Skorowidz nazw geograficznych, jakie zostały użyte w przewodniku. Często bardzo pomocna opcja przy szukaniu informacji. W końcu raczej nigdy nie czytamy przewodnika od początku do końca podczas planowania określonej wędrówki. Szukamy tylko jednoznacznych, potrzebnych w danej chwili informacji.

Moja [i męża też :)] ocena przewodnika: bardzo dobry, przejrzysty, rzetelnie i przystępnie napisany, pełen wyczerpujących informacji, zawierający wiele przydatnych wskazówek dotyczących trudności określonej trasy. Bardzo duża ilość pięknych zdjęć dająca namiastkę albumu.

Natomiast jeśli chodzi o wymiary książki i poręczność, to moim zdaniem lepiej korzystać z niej w domowym zaciszu, gdzie na spokojnie planujemy nasze wojaże. Poza tym szkoda by było, aby tak pięknie wydany przewodnik szybko się zniszczył w czeluściach plecaka. - No chyba że pojawiłaby się wersja kieszonkowa, dostosowana do warunków panujących w terenie.

Niemniej jednak polecam tę przewodnikową pozycję z czystym sumieniem – będziecie zadowoleni, gdy tylko wpadnie Wam w ręce.

Mapy i Przewodniki - 4.10.13

Recenzja | Przewodnik: TATRY POLSKIE I SŁOWACKIE - explore! guide

W końcu przyszedł czas na pierwszą z zapowiadanych przeze mnie recenzji przewodników. Pod lupę poszła pozycja, jaką otrzymałam od wydaw...

Aby mieć pewność, że zaplanowana wyprawa odbędzie się po naszej myśli, warto poświęcić trochę czasu, aby się do wszystkiego przygotować.

Wypada zacząć od dokładnego poznania regionu, w jaki planujemy się udać.

Pozwoli nam to uniknąć rozczarowań. Czasami bowiem okazuje się, że założona trasa jest za długa, biegnie zbyt pod górę, spodziewamy się większej ilości atrakcji kulturalnych, np. muzea, skanseny.

Rozczarowań unikniemy, jeśli zadbamy o plan naszej wędrówki. Aby tego dokonać, wystarczy zasięgnąć informacji.

Najprościej poprosić o poradę i wskazówki osobę znajomą, która zna daną okolicę, bywała w danym miejscu i jest w stanie zasugerować nam odpowiednie rozwiązania.

Jeżeli wśród naszych znajomych brak jest doświadczonych wycieczkowiczów, musimy poszukać informacji w innym miejscu, np. w internecie (m.in. dlatego postanowiłam pisać tego bloga. Może ktoś z Was skorzysta :)).

Informacji jest dużo. Dodatkową zaletą jest duża ilość zdjęć, dzięki którym wiemy, czego możemy się w danym miejscu spodziewać.

Sam internet to jednak nie wszystko. Często zdarza się bowiem, że informacji jest dużo, ale są one nieusystematyzowane. Trzeba więc poświecić więcej czasu na ich skompletowanie i wybranie tych najbardziej istotnych dla nas.

W związku z tym zachęcam do korzystania z map, przewodników i albumów.

Literatura jest obszerna. Są mapy mniej lub bardziej dokładne. Są przewodniki kieszonkowe i w pełnym formacie. Również albumy różnią się od siebie. Mogą to być pozycje zawierające wyłącznie fotografie (cieszą oczy - to pewne, ale z uwagi na brak istotnych informacji nie są zalecane przy planowaniu tras), oraz takie, które oprócz fotografii dostarczają nam potrzebnych informacji.

Ja osobiście od długiego już czasu korzystam z map wydawnictwa ExpressMap Polska.

Mapy są solidne, laminowane (idealne rozwiązanie, gdy zaskoczy nas deszcz), mają określone czasy przejść. Czasy przejść są bardzo ważne, aby dobrze zaplanować wędrówkę i uniknąć sytuacji, kiedy to nie jesteśmy w stanie dotrzeć przed zmrokiem do schroniska.

Taka mapa to moim zdaniem podstawa :) Oprócz tego korzystam (nie zawsze) z przewodników wydawnictwa Pascal.

Przewodniki napisane są bardzo przystępnie, zawierają mnóstwo dodatkowych informacji, nie tylko na temat samej trasy, ale również podsuwają pomysły, gdzie zjeść, zanocować, co zwiedzić (w końcu nie każdy siedzi w schronisku przez całą wyprawę w górach ;) ).

Udanego planowania!

Mapy i Przewodniki - 23.5.11

Albumy, mapy górskie i przewodniki - Jakie wybrać?

Aby mieć pewność, że zaplanowana wyprawa odbędzie się po naszej myśli, warto poświęcić trochę czasu, aby się do wszystkiego przygotować....

Pages

Jak ułatwić sobie orientację na mapie?

4 wskazówki, jak łatwo orientować się na mapie

CEPERSKI PRZEWODNIK PO TATRACH POLSKICH I SŁOWACKICH - Mieczysław Tarczyński | Recenzja

Nie wierz w bajki! - O kolorach i trudności szlaków turystycznych

Na co zwracać uwagę przy wyborze mapy?

Recenzja | Przewodnik 2w1: BIESZCZADY, BESKID NISKI, GÓRY SANOCKO-TURCZAŃSKIE - explore! guide

Recenzja | Przewodnik - Celownik: Beskid Śląski, Żywiecki i Mały

Recenzja | Przewodnik 2w1: SUDETY PRZEWODNIK ROWEROWY - explore! guide

Recenzja | Przewodnik: TATRY POLSKIE I SŁOWACKIE - explore! guide

Albumy, mapy górskie i przewodniki - Jakie wybrać?

TO ci się przyda

FACEBOOK

POPULARNE

OSTATNIE

O TYM PISZEMY

ARCHIWUM